दिस मावळतीला येई
सूर्य जाई माघारा
क्षितिजावर केसारलाली
अवघिकडे संध्याछाया
घरा परतोनि जाई
थवा पाखरांचा
नदितिरावर कुणी बैरागी
ध्यानस्थ बसलेला
इतक्यात चुकार टिटवी
लावी घोर जीवाला
पौर्णिमेच्या चंद्राचा
डोहात चांदणसडा
तरंग उठती
संथ प्रवाही
कधी चंचल,
परी अचल नाही
कानमंत्र ती देई जणू
वीचल ध्यानस्थाला.

यूं तो बातों का सिलसिला
बोहोत देर तक चलता रहा
लेकिन हमारे रूह
कुछ ख़ामोश से थे
शायद उन खामोशियों
में ही हम
एक दूजे को खोजने की
कोशिश कर रहे थे

कैसी अनबन है ये
हमारे बिच ?
क्यों ये लम्हे हम
साथ बटोरते है ?
अगले जनम में
मिलने की तैयारी है
या पिछले जनम का
कोई हिसाब है बाकी?
सभी गुंजाइशों को
दिमाग़ टटोलता रहता है
और एक ये दिल है
जो बस तुम्हारी ओर
निकल पड़ता है!

एक माशी आली कुठुनशी
स्वयंपाकघरात शिरली !
भिरभिर भिरभिर करत
सारी भांडी हुडकू लागली !

दुधाची पातेली, तुपाची तपेली
भाज्यांची घमेली अन पाण्याची बाटली
साऱ्यांवर बसून ऐटीत
जीभल्या चाटू लागली !

आजी आली तिकडून
पेपर हाती पकडून
माशीला ती म्हणे,
"थांब हो आता कुठे जाशी?"

उडाली भर्रकन माशी
गाठली आजोबांची ऊशी,
नाकावर त्यान्च्या बसता
त्यांची झोपमोड हो झाली!

दादा होता खेळत
त्याच्या कानी ती कुजबुजली
आवाजाने होता त्रस्त
तलवार त्याने उपसली!

सारी कसरत बघूनी
मी हसलो पोट धरुनी,
शर्टात माझ्या शिरुनी
तिने माझी फजिती केली!

न जाने अपनी मुलाकात कब होगी
होगी भी या ना हो पायेंगी
पर पेहेले मुलाकात की यादे
उस तारे जैसी सदा टिमतीमाती ऱहेगी

The more I converse
The more I feel like listening you,
The more I walk
The more I feel like holding hands,
The more I breath in
The more I search for your scent,
The more I laugh with you
The more I gather memories to cherish,
The more I rest in your arms
The more peace i get,
The more I know you
The more I wish to be a part of you...